Midden Mei bezocht ik samen met mijn fotomaatje Julien Beyrath het Schotse Isle of Skye. Het is een reis vol avontuur, teleurstellingen en enkele magische momenten geworden. In mijn eerste blog die ik in Juni hier publiceerde lees je er alles over. Maar vooral een leerzame reis, waar we met onze toekomstige fotoreizen zeker van gaan profiteren. In dit tweede en laatste deel neem ik jullie mee terug naar avontuurlijke dagen, betergezegd doldwaze dagen, misschien tegen het krankzinnige aan in het Schotse Isle of Skye.
De ommekeer
Na de teleurstellende avond bij de Fairy Pools, besloten we om de flexibiliteit van de camper te benutten. Waarom blijven terwijl we ook als niemand dat doet, midden in de nacht van locatie kunnen wisselen. En zo reden we laat in de avond naar de Old Man of Storr voor de zonsopkomst! Zo gezegd, zo gedaan en belangrijker: in het donker op smalle wegen tijdens een continue blue hour kwam opeens dat fantastische gevoel van avontuur terug. Alsof we door die ene beslissing een mentale knop hadden omgezet. Wat dat precies was weet ik niet, maar het voelde als de beste beslissing tijdens de hele reis. Om 00.45u kwamen we aan op de parkeerplaats van de Old Man of Storr. Nu nog de wekker zetten, waat?! Over 2.30u gaat de wekker want de zon zou zichzelf alweer om 04.30u laten zien?? Een kort nachtje voor de boeg dus.
Voor dag en dauw
Beduusd werden we wakker, maar al snel wisten we wat ons te doen stond. Kleren aan en gaan. In plaats van een uur deden we er nu een kleine 40 minuten over om de top te bereiken. Wat adrenaline al wel niet met je doet! En MET uitzicht, WAUW! Het scouten van maandag had echt geen zin, want dit moois hadden we nooit kunnen voorzien. We gingen het ons niet moeilijk maken en liepen naar de meest voor de hand liggende plek voor een klassieke compositie. Her en der zagen we tenten staan en mensen hun spullen pakken om zelf een plekje te vinden in het gebied. Waar wij, warm en bezweet van de klim (300 meter), de kleren uitdeden, stonden de ‘wild-kampeerders’ te rillen van de kou. We hadden snel de compositie te pakken en dan begint het lange wachten op de eerste zonnestralen. En dan besef je ineens dat je er staat en dat je het echt zelf meemaakt. Langzaam verandert het licht over het prachtige en indrukwekkende landschap. Ondanks dat er her en der andere foto enthousiastelingen waren voel je, je alleen, lekker aan het fotograferen en niet geheel onbelangrijk: “Genieten van het moment”. Dit was het gevoel dat we zochten, heerlijk.
Prachtig uitzicht op de Old Man of Storr (Nikon D7200, 18mm, iso 100, f11, 1,3s)
Overnachten bij de Old Man of Storr (Nikon D7200, 28mm, iso 100, f11, 3s)
Stilletjes aan nam de bewolking toe en met de zon verdween ook het magische licht. We bleven nog ruim een uur om te scouten naar andere plekken mochten we toch nog een keer terugkomen. Eerst helemaal naar de top, waar ik dankbaar gebruik maakte van Julien in mijn compositie om aan te geven hoe immens het fantastisch landschap hier eigenlijk echt is. We genoten nog even na op een helling, liepen terug naar de plek van maandag, maar ik voelde de energie snel mijn lijf uitgaan door de erg korte nachtrust. We besloten om terug te gaan en een camping in Staffin op te zoeken om wat bij te slapen, want ik kon mijn ogen echt niet meer open houden. Best grappig om ’s ochtends als enige de camping op te rijden om te gaan slapen terwijl de “normale” (verstandige?) toerist juist alles inpakt om verder te reizen.
Julien in actie bij de Old Man of Storr (Nikon D7200, 19mm, iso 100, f11, 1/20s)
Adrenaline kick
Wat doet een beetje slaap een mens goed, maar het vooruitzicht op wat komen gaat nog meer. Quiraing! Het uitzicht hier moet fantastisch zijn, maar de weg ernaartoe was nog onzeker. Volgens een fotografieboek konden we het met de camper bereiken. De campingbaas zei van niet! Dus daar gingen we dan maar vanuit. Op zijn advies reden we naar Flodigary om van daaruit in 45 min (volgens de campingbaas) naar de Quiraing te lopen. Vol goede moed en met al onze fotografie- en kampeerspullen gingen we zwaarbepakt op pad.
Onze drang naar de kortste route liet ons al snel een steile heuvel beklimmen. Kort daarna werden we al getrakteerd op het schitterende uitzicht dat Quiraing te bieden heeft. Naast het beroemde hoofdpad (ongeveer halverwege een heuvelrug) zijn er nog vele andere paden die je kan volgen en dus een scala aan compositiemogelijkheden biedt. Al snel hadden we in de gaten dat we die heuvelrug nog verder omhoog konden beklimmen. En wel naar “the Table”, volgens de persoon die afdaalde zeer de moeite waard. We waren eigenlijk al te ver, maar daar kwam onze drang naar adrenaline en de kortste route weer… Julien: “Waarom niet gewoon recht omhoog?” Ja, goed idee. Zeker met een volle rugzak en je camera spullen op je buik 😉. Met handen en voeten klommen we naar boven. We volgden daarna wél braaf het pad en verwachten een geweldig uitzicht, MAAR… er was NIETS. Helemaal niets op een doodlopend pad na. En achteraf de beroemde Needle. Maar op de één of andere manier hadden we er toen geen oog voor. Dus we moesten weer helemaal terug. Daar waren we echt niet blij mee, want het was echt steil en met onze bepakking EN vermoeidheid in de benen en hoofd werd het er niet beter op. Natuurlijk kwamen we heelhuids beneden waar we uiteindelijk een rots met een vlak stukje gras vonden met een schitterend uitzicht en voldoende ruimte om ons avondeten te maken.
Heerlijk diner met dito uitzicht (Nikon D7200, 12mm, iso 100, f11, 1/25s)
Qua compositie was deze plek niet ideaal. Ja het was een mooi uitzicht, maar er klopte iets niet. Dus na het avondeten liepen we verder langs het hoofdpad. Onderweg hebben we een aantal potentiële composities gevonden en uiteindelijk ook een mooie plek om te overnachten.
We hadden gehoord dat er in de buurt een koffiekar was, dus daar ging ik naar op zoek, want na ruim 5 uur wandelen (hoezo 45 min?) konden we wel een opkikker gebruiken. Maar toen, toen viel mijn mond wagenwijd open… zie ik dat goed??? Ja een parkeerplaats gevuld MET campers?!?!? Dat meen je niet. Dat hele stuk voor niets gelopen? Nee eigenlijk niet, want het avontuur was wel echt gaaf, maar toch waren we super blij dat Roger (een Ier die we ’s ochtends al tegenkwamen) aanbood om Julien naar de camper te brengen om daarmee weer naar boven te rijden om een flinke wandeltocht terug te besparen. Ondanks de camper sliepen we toch in de tent voor dat beetje extra avontuur... goed, laten we dat met onze slaaptekort en inspanningen maar niet weer doen 😊
Overnachten bij Quiraing (Nikon D7200, 14mm, iso 200, f11, 64s)
Plezier en magic!
Tot overmaat van ramp was de zonsopgang teleurstellend. Okay het licht op het landschap was mooi, maar een heldere blauwe lucht maakte het verder saai. Dus we besloten om het de volgende dag nog een keer te proberen. Eén geluk, na een paar uur scouten en de omgeving goed in mij op te nemen weet ik nu precies welke composities ik ga maken (eigenlijk de klassiekers). Maar wat gaan we dan wel doen op deze dag? Al snel wisten we dat we het simpel moesten houden. Vooral iets waarbij je kan relaxen. Of te wel lekker de toerist uithangen. Het werd dus een boottochtje (vanuit Uig) om de papegaaiduikers te spotten, uiteraard wel nadat we eerst een schoonheidsslaapje hadden gedaan. Het was nog wel vroeg in het seizoen voor de papegaaiduikers want ze waren net bezig om hun nesten te maken. Het bezoekje aan het eiland zelf werd het in elk geval niet. Toch hebben we veel lol en plezier beleefd aan die kleine kleurrijke papegaaiduikers. En Julien kon zijn “Big Bertha” (Tamron 150-600mm) ook eens uit zijn tas halen.
Papegaaiduiker is ready for take-off (Nikon D7200, 300mm, iso250, f5,6, 1/1600s)
Nattigheid bij de Fairy Pools
Terug op het vaste land van Isle of Skye kozen we een mooie toeristische route naar de Fairy Pools om daar hopelijk nu wel dat moment mee te maken. Geleerd van de vorige keer verliep nu alles heel soepel. Julien liep naar dezelfde plek als de vorige keer, maar ik koos voor een andere stek. Daar vond ik al snel mijn compositie. Vergelijkbaar met de vorige keer, want dat is wat ik in mijn hoofd had.
We waren er mooi op tijd en de condities zagen er beter uit dan de vorige keer. Maar goed, je weet nooit wat er kan gebeuren. Tijdens het wachten was ik ervan overtuigd dat ik alles goed had bekeken en de beste compositie had gevonden, maar na ruim 1,5 uur wachten en op het juiste moment slaat toch altijd weer de twijfel toe. Ik maakte een foto en was toch niet tevreden. Snel pakte ik mijn camera, verplaatste die ongeveer 2 meter naar rechts. Na wat puzzelen met het statief vond ik de juiste compositie en camera instellingen. Haalde nog even een doekje over de polarizer en mijn 3 stops GND filter en drukte op de ontspanknop…. WOOW.. YES.. Dit is het! Een heus #stuitermoment (om Dave Zuuring (www.nldazuu.com) te quoten). Maar wacht, misschien toch nog een iets langere sluiter tijd gebruiken? Wel eerst even mijn filter weer droog maken. maar dan.. shit.. ik verlies mijn evenwicht en terwijl ik beide schoonmaakdoekjes vasthoud val ik met beide handen in het water. Alles nat!!! Okay, dat is het dan, geen extra foto. Maar who cares, ik heb het! Nu, achteraf en zonder de emoties van dat moment betwijfel ik of dit een mooiere foto zou zijn geworden dan die van vorige keer (zie laatste foto van deel 1), maar dat gevoel wat ik bij deze had is onbeschrijfelijk! Dat maakt al het andere onbelangrijk. Wel ben ik zeer benieuwd hoe jullie over deze twee foto’s denken.
Stuitermoment bij de Fairy Pools (Nikon D7200, 12mm, iso 100, f11, 1s)
Mooie afsluiter
Vlak na zonsondergang kwamen Julien en ik weer bij elkaar en besloten we om nog even rond te hangen bij de klassieke waterval om daar nog wat foto’s te maken, want tja het is tenslotte de laatste avond op Isle of Skye. Helaas was het waterniveau veel te laag waardoor de waterval niet zo heel veel meer voorstelde. We pakten snel onze spullen om terug te keren naar de camper, want we hadden nog een lange nachtelijke rit naar de plek waar we de dag begonnen, top van Quiraing, voor de boeg.
Na weer een korte, maar wel goede, nachtrust stak ik mijn hoofd door het dakraam om de omgeving te verkennen. Een aantal mooie wolken gloorden er aan de horizon, maar helaas niet helemaal op de juiste plek. Vol goede moed liepen we direct naar de plekken die we de vorige ochtend hadden gezien en eigenlijk waren we al snel klaar met foto’s maken. De eerste, met de boom, is een echte klassieker. Bewust een lager standpunt genomen om de boom boven de horizon te plaatsen als tegengewicht voor de bergen. In de tweede foto worden de bulten op voorgrond prachtig opgelicht en lijken ze op de heuvels van het landschap. Maar dat echte immense, magische uitzicht met het goede gevoel in een foto vangen blijf ik lastig vinden.
De klassieker van de Quiraing (Nikon D7200, 18mm, iso 100, f11, 1/13s)
Mooi ochtendlicht op de heuvels van Quiraing (Nikon D7200, 24mm, iso 100, f11, 0,4s)
Kort daarna pakten we onze spullen en na wat ontbijt was het tijd om te vertrekken. De volgende dag zouden we weer terug vliegen en om de reis in tweeën te hakken besloten we om te overnachten in de omgeving van Glencoe. Hier hadden we nog een lekker toetje van deze enerverende reis. Maar voordat we Isle of Skye echt verlieten, moesten we toch nog één keer de Old Man of Storr zien. Het idee was om de waterval, de Bride’s Veil als voorgrond te pakken. En na 2 uur wachten (ja we zijn gek) kwamen de rotsformatie eindelijk vanuit de wolken tevoorschijn. Conclusie? Ons idee was toch minder succesvol dan van te voren gedacht. Achteraf gezien had ik te veel groothoek gebruikt. Een foto van de waterval met een “verdwaalde toerist” vond ik interessanter 😊.
De toerist bij de Bride’s Veils (Nikon D7200, 22mm, iso 100, f16, 1/20s)
Nu was de reis naar Isle of Skye toch echt afgelopen. Gelukkig hadden we het toetje nog; de machtige Buachaille Etive Mor. We kwamen ruim voor zonsopkomst aan, dus hop de laarzen aan en scouten voor zonsondergang. Ook hier heb je een klassiek beeld die je vaak op internet ziet. Toch waren we, mede door het lage waterpeil, niet overtuigd dat dit de beste compositie was. Wij zijn verder stroomopwaarts gelopen en vonden daar een prachtige plek. Zoals gewoonlijk was het weer even stoeien met het statief: hoe krijg je de camera zo dicht maar stabiel mogelijk bij de stroomversnelling. Uiteindelijk hadden we allebei onze compositie te pakken. Tot onze verbazing zag we wat lichte bewolking. En ze werden op het juiste moment en juiste plaats toch mooi opgelicht door de ondergaande zon. Een mooie afsluiter van deze reis, want met de strak blauwe lucht de volgende ochtend konden we eindelijk een keer heerlijk uitslapen!
De machtige Buachaille Etive Mor (Nikon D7200, 12mm, iso 100, f11, 1,6s)
Tot slot
En terwijl ik nu op de veranda in Frankrijk met een biertje in de hand terugkijk kan ik concluderen dat de reis gewoon zeer succesvol is geweest. Ja okay, direct na de reis zei mijn gevoel van niet, maar als ik kijk naar mijn foto’s dan zie ik 8 goede, waaronder 2-3 topfoto’s en 1 prijswinnende foto. En dan ook nog al die levendige herinneringen aan het avontuur en het immense en fantastische landschap. Tja, dan kan je niet anders dan dik tevreden zijn. Ik wil graag afsluiten met enkele tips voor het geval jullie er ook over nadenken om een fotoreis te ondernemen.
1. De keus, ga je met een georganiseerde reis of alleen: Ik kies voor het laatste vanwege de lagere kosten. Maar vooral vanwege de vrijheid en het zelf uitzoeken van locaties, want dat zijn voor mij de leuke en cruciale onderdelen van de fotografie.
2. Locatie: Ik laat me leiden door wat ik mooi vind. Ja, sommige delen van de wereld zijn plat-gefotografeerd. Maar ik vind het mooi vind en dan ga ik gewoon ongeacht hoeveel foto’s er al van gemaakt zijn. Het zelf zien en beleven is misschien wel het belangrijkste! En misschien vind ik toch net een andere kijk op het landschap. Ik ga daarom ook vaker terug naar dezelfde locatie. Ik neem daar ook echt de tijd om te scouten en het landschap tot me te nemen, want fotografie is kijken en niet haastig alles wat los en vast zit te willen bekijken en fotograferen. Ik ga voor dat ene moment! Ik ben er van overtuigd dat ik door deze aanpak meer zie dan de doorsnee toerist die even een kijkje neemt en weer doorgaat.
3. Vervoer en overnachting: auto & ho(s)tels of de camper. Deze keer gekozen voor de camper vanwege de flexibiliteit om dichtbij de plek te slapen waar je de zonsopkomst wilt fotograferen. Wij ondervonden (vooral in Ilse of Skye) het grote nadeel dat je niet alle interessante plekken makkelijk kon bereiken. Of om gewoon onderweg even te stoppen (vanwege geen/te kleine parkeerplekken). De volgende keer wordt het waarschijnlijk weer de auto en hostels.
4. Apparatuur: Na 2 reizen kan ik concluderen dat ik voornamelijk het volgende gebruik: (spiegelreflex)camera (nikon D7200), groothoek objectief (12-28mm), zoom objectief (70-300mm), statief, filters (polarisatie, 6-stops grijsfilter, 2- en 3 stops GND filter) en een afstandsbediening. Vaak neem ik nog een 35mm of 50mm objectief mee voor eventuele panorama’s, maar die blijven vaak in de tas zitten.