Op 2 September was Heidekoorts 2023 definitief genezen. Ik voel en ruik de herfst, maar de fotograaf in mij gaat uit. Enerzijds vanwege de verzadiging van Heidekoorts en anderzijds vanwege de hele drukke periode die eraan zit te komen. Want dit is altijd het begin van een nieuwe academisch jaar en de verantwoordelijkheid voor het coordineren van een vak voor 300 studenten kost veel tijd en energie. Het is ook wel even lekker om niet met fotografie bezig te zijn, maar uiteindelijk krijg ik toch die kriebels voor de fotografische herfst! Een herfst die ik mij zal herinneren als regenachtig met heel veel wind. Tussendoor konden we natuurlijk wel foto’s maken en in deze blog neem ik je graag mee in mijn belevenissen en foto’s.
Een blik in mijn Lightroom laat zien dat ik inderdaad een stap terug heb gedaan. Op 30 September heb ik weer de eerste foto’s gemaakt. Sindsdien ben ik tot 30 November er in totaal 12 keer op uit geweest. Ik heb 765 foto’s gemaakt waarvan 75% met het 70-200 mm objectief. Mijn liefde voor dit objectief blijft maar sterker worden. Uiteindelijk hou ik ongeveer 25 foto’s over die ik 3 of meer sterren heb gegeven. Maar goed terug naar zaterdag 30 September.
De bekende boom op Kampina
Kampina
Na een bericht van Dave Zuuring neem ik spontaan de beslissing om met hem mee te gaan naar een photowalk van Dutch Photo Academy in het gebied van Kampina. Onder begeleiding van Paul Begijn laat ik mij lekker verrassen. Al rijdend naar het gebied begint mijn fotografische hart sneller te kloppen want er hangt mist in de lucht. We lopen naar blijkbaar de bekende dode boom van het gebied, maar ik kan er niet echt een mooie foto van maken (zie hierboven). De reden is dat de bomenrij in de achtergrond mij stoort en ‘vastgeplakt’ zit aan het onderwerp. Maar zodra we teruglopen wordt mijn interesse gewekt door een rijtje berkenbomen. Het wordt weer duidelijk dat mijn interesse toch anders is dan de groep, want iedereen loopt eraan voorbij. Ik kan het niet laten en moet er echt een foto van maken, want hier wordt ik echt blij van.
Negen op één rij
Met deze foto in de tas hobbel ik rustig achter de groep aan. De sfeer is heerlijk en het licht is top en wederom gebeurd het. Het valt mij op dat er heel even prachtig licht valt op een groep berkenbomen met goudgeel gras in de voorgrond. Ik loop er naar toe en bepaal mijn compositie en maak de foto... weg licht. Dan wordt duidelijk waarom ik het soms nadelig vind om met een groep op pad ben. De meesten gaan al weer verder terwijl ik wacht en na een tijdje word ik een beetje onrustig. Gelukkig komt het licht terug en maak ik de foto.
De volledige scala aan herfstkleuren in het licht
Hatertse Vennen
Een week na mijn bezoek aan Kampina sta ik samen andere leden van de Fotoclub VeluwezOOm in het natuurgebied de Hatertse Vennen. Ook al zo’n mooi gebied, maar deze ochtend is het grijs en grauw. Met mooie foto’s van voorgaande jaren op zak besluit ik om niet te focussen op de Vennen. Ik kijk rustig om mij heen en al gauw trekt een witte stam van, wat kan het ook anders, een berkenboom mijn aandacht. De eerste foto’s die ik maak zijn wat saai en kleurloos. Ik loop wat rond en heen en weer over het pad totdat ik out-of-the-blue een creatieve ingeving krijg. Wat als ik gebruik maak van wat bladeren van een jonge boom in de voorgrond en daar doorheen ga fotograferen. Ik bepaal weer de compositie focus door de bladeren heen op de witte berkenstam in de achtergrond. Na wat schuiven met de camera heb ik de juiste compositie gevonden en creeer ik de illusie van berkenboom vol met herfstkleuren.
Creatieve herfstfotografie
Luxemburg
Eind Oktober ga ik samen met Sandra een weekendje naar Wallendorf in Luxemburg. Een prachtig gebied dicht bij het bekende Mullerthal. We besluiten om de Felsenweg 2 route te wandelen. Een schitterende route van 23 km door het bos, langs beekjes, over heuvels en open vlaktes en na 1000 hoogtemeters zijn we weer bij de auto. Het wandelen is op zichzelf al een feest waardoor het fotograferen vooral bijzaak is. Toch zorg ik ervoor dat de camera is makkelijk te bereiken is en stop ik af en toe heel kort om een foto te maken van de prachtige bomen of het licht.
De tweede dag doen we het iets rustiger aan en wandelen we van Hue Lee naar de Perekop. Waar ik altijd verbaasd over blijf zijn de bomen en takken die op de gekste plekken uit de rotsen lijken te groeien. Uiteindelijk eindigen we bij de bekende Schiessentumpel en maak ik de laatste foto van het weekendje weg.
Wolfheze
De start van November is letterlijk stormachtig te noemen met de storm Ciaran. En dat is eigenlijk wel een beetje het gevoel wat ik heb van deze herfst. Relatief warm, erg nat en heel veel wind. De herfstkleuren blijven daardoor een beetje achterwege. De kleuren kwamen pas laat op gang, terwijl de meeste verkleurde bladeren al verdwenen zijn door de harde wind en er dus relatief veel groen overblijft. Toch zijn er van de geluksmomenten zoals een sfeervolle ochtend op de Wolfhezerheide samen met Dave en Bob van den Berg. Deze plek is vooral bekend om de prachtige oude en karaktervolle Wodanseiken. Ik ben hier al twee keer eerder geweest, maar drie keer is scheepsrecht. Want nu zijn de herfstkleuren wel aanwezig en is het mistig. Het voelt misterieus aan en dat is precies wat ik probeer te fotograferen en te bereiken in de nabewerking.
Zodra we het bos uit zijn wordt mijn interesse weer meteen gegrepen door de berkenbomen. Waar de ene boom al helemaal kaal is, hebben andere nog de goudgele bladeren en eentje mooie rode bladeren. Een mooie afsluiting van deze ochtend.
Warnsborn
Deze herfst ben ik ook voor het eerst in de bossen rond Warnsborn geweest. Regelmatig rijd ik binnendoor over de Amsterdamse weg richting Papendal om naar mijn werk te gaan. Ik ben dan altijd nieuwsgierig geweest naar het stukje bos dat ernaast ligt. Er zijn daar namelijk vijvers en er is hoogteverschil. Dus als ik door Dave word uitgenodigd om op een regenachtige zondagochtend hier te gaan wandelen zeg ik natuurlijk geen nee. Zonder statief gaan we op pad want het is donker en het regent en waait dus de ISO moet toch al omhoog voor een kortere sluitertijd om de bladeren te ´bevriezen´. Ik ben dan mooi mobiel en flexibel zoals in Luxemburg, maar bij thuiskomst wordt het wel duidelijk dat ISO4000 ten koste gaat van beeldkwaliteit en scherpte. Maar nu weet ik het mooiste plekje te vinden en twee weken later besluit ik om voor mijn eerste afspraak daar weer naar toe te gaan. Nu is het wel windstil en ik heb ik ongeveer 30 minuten tijd. Gelukkig is het plekje is dicht bij de parkeerplaats toch? Nou niet dus, totaal verkeken op de afstand en mijn richtingsgevoel vind ik het gelukkig toch redelijk op tijd. Maar zie ik echt verschil in scherpte? Niet echt als ik eerlijk ben. Wat ik grappig vind om te zien is wat twee weken verschil doet met de kleuren. Van geel/groen naar oranje/rood.
Uiteindelijk moet ik nog om alle modderplassen heen terugrennen om op tijd zijn voor mijn afspraak. Gelukkig had ik nog een klein minuutje over om een extra foto te maken van een reflectie met bomen die, zoals Dave zegt, mooi alle kleuren van de herfst laten zien. Een prachtig start van de dag.
Alle herfstkleuren in één beeld
Veluwezoom
Je zult je wel afvragen... Kampina, Luxemburg, Wolfheze en Warnsborn?! Heb ik mijn geliefde achtertuin, de Veluwezoom, wel opgezocht tijdens de herfstperiode? Natuurlijk wel, ik ben in totaal vier keer naar de Veluwezoom en het Rozendaalze veld gegaan. Ik was zeer verbaasd dat mijn geliefde groep berkenbomen op 11 November vooral groene bladeren had. Het idee is om het met tegenlicht te maken zodat de zon de bladeren en het gras mooi oplichten. Oftewel, ik kan lekker uitslapen. Ik breng Thijs weg naar zijn vriendje en zie strak blauwe lucht en weet dat dit het moment is. Maar zodra ik de omdraai zie ik donkere lucht mij tegemoet komen. Ik rij snel en met een onrustig gevoel naar de plek en ja hoor... de zon is verdwenen. Ik geef het bijna op en ik hoor het stemmetje van Nigel Danson in mijn hoofd: als je er niet bent, je de foto ook niet kan maken. En ja hoor, door de harde wind waaien de donkere wolken snel over en al gauw geniet ik met volle teugen van het licht en het maken van de foto’s. Ik keer nog een ander moment terug naar dezelfde plek, want ik wil de foto’s ook graag maken met stemmingsvolle regen, maar helaas regent het niet hard genoeg.
Ik eindig de herfstperiode zoals ik het begonnen ben. Onder leiding van Dave loop ik mee met de Photo Walk van de Dutch Photo Academy. Dave had gevraagd of ik in een bepaald stukje bos de plekjes kon laten zien en dan zeg ik natuurlijk geen nee. De sfeer in de groep is weer gezellig maar het weer werkt niet heel goed mee. Toch is de laatste foto die ik van de herfst maak wel (één van) mijn favoriete foto. Je raadt het al, van een berkenboom. Zo laat in de herfst, als de meeste maar nog niet alle bladeren zijn gevallen zie je mooie kronkelde takken van de bomen tevoorschijn komen. Ik zeg dan ook altijd dat de boom nu zijn ziel en karakter laat zien. Dat is precies wat deze berk nu laat zien met nog net wat mooie herfstkleuren van zijn eigen bladeren en kleuren van de bomen erachter. De bomen zijn klaar voor de winter en ik ook. Zijn jullie er ook klaar voor?
